پلمب ۲ کافی‌شاپ متخلف در بولوار وکیل‌آباد مشهد (۱۵ مهر ۱۴۰۴) رشد چشمگیر مشارکت مردمی مشهد در «طرح قرار زیارت»؛ بهره‌مندی بیش از ۱۱۰ هزار نفر در شش‌ماهه نخست ۱۴۰۴ رشد ۶۲ درصدی فضا‌های اختصاصی بانوان در مشهد تا پایان دوره ششم مدیریت شهری نمک مصرفی شهر مشهد هنوز هم از کیلومترها دورتر می‌آید تا دل شهر | معدن‌های دروازه قوچان بلاتکلیفی نصب مجسمه فردوسی در مشهد بازدید شهردار مشهد مقدس از روند احداث پارک شهربانو بوستان بسیج | افزایش ۳۰ هکتاری فضاهای بوستان‌های ورزشی ویژه بانوان در دوره ششم مدیریت شهری + فیلم حال سخنگوی دولت وسط نشست خبری بد شد | بازگشت مهاجرانی به نشست خبری + فیلم (۱۵ مهرماه ۱۴۰۴) آیا مدیریت تاکسی‌های اینترنتی به شهرداری‌ها واگذار شد؟ | گزارشی از ابعاد مصوبه جنجالی هیئت‌وزیران درباره تاکسی‌های اینترنتی پیام شهردار مشهد مقدس به مناسبت سالگرد طوفان‌الاقصی و روز جهانی فلسطین هشدار هوای ناسالم در مشهد | نفس‌کشیدن در شهر برای گروه‌های حساس خطرناک شد (۱۵ مهر ۱۴۰۴) نشست واکاوی شبکه مسائل مدیریت شهری مشهد برگزار شد درباره کوچه «کاشانی‌ ۵۵» مشهد | «یدا...» روزگاری از میان باغ‌های امین آباد می‌گذشت مراسم تکریم و معارفه مدیرکل حوزه شهردار مشهد مقدس برگزار شد (۱۴ مهر ۱۴۰۴) + فیلم شهردار مشهد مقدس: بهترین تبلیغ برای شهرداری و شورای شهر، انجام کار است توقیف محموله ۴۰ تنی گوشت تنظیم‌بازاری در مشهد (۱۴ مهر ۱۴۰۴) گام تازه مدیریت آرامستان‌های مشهد برای ارتقای خدمات تشریفات با همکاری بخش خصوصی کاشت بیش از ۲ میلیون بوته گل و گیاه پاییزی | پاییزِ بهاری مشهد برگزاری ۶۹۰ جلسه شورای اجتماعی محلات مشهد در نیمه نخست سال ۱۴۰۴ بازسازی و بهسازی سالن ورزشی اسکواش «امید و زندگی» در بوستان برکت مشهد
سرخط خبرها

مشهدآباد ۲: مشهد قدیم یا مشهد معاصر؟!

  • کد خبر: ۱۸۷۶۵۲
  • ۱۶ مهر ۱۴۰۲ - ۱۱:۱۵
مشهدآباد ۲: مشهد قدیم یا مشهد معاصر؟!
آیا میراث قدیمی مشهد علت نام گذاری به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده یا اقدامات معاصر ما در این امر مؤثر بوده است؟ بیایید سری به سابقه مشهد بزنیم.

آیسسکو، در سال ۲۰۱۷، مشهد را به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام معرفی کرد. رهبر معظم انقلاب، مشهد و حرم علی بن موسی الرضا (ع) را «مرکز مهم و پایگاه معنویت» می‌دانند. با این حال در قبال این نام گذاری‌ها باید پرسید که «سهم معاصر ما» در پایتخت فرهنگی جهان اسلام چقدر است؟ آیا میراث قدیمی مشهد علت نام گذاری به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده یا اقدامات معاصر ما در این امر مؤثر بوده است؟ بیایید سری به سابقه مشهد بزنیم.

۱. مشهور است که معمار و طراح بسیاری از صحن‌ها و رواق‌های حرم علی بن موسی الرضا (ع)، شیخ بهائی است. این بنای عظیم و هنرمندانه، دست کم چهار قرن است که همچون نگینی در معماری جهان می‌درخشد. به تعبیری دیگر، ما هنوز از این معماری هنرمندانه، در میزبانی زائران حضوری و حتی مجازی بهره می‌بریم و بر سرِ خوان این هنرمندی نشسته ایم. مشهور است که در ساخت مسجد گوهرشاد، صاحب کارِ اثر، با اعتقاد به تأثیر عوامل معنوی بر کالبد فیزیکی، پرداخت حق الزحمه بیشتر به کارگران و بنایان را منوط به داشتن وضو در هنگام کار کرده بود. به نظر می‌رسد با چنین ظرافت‌هایی است که مشهدالرضا (ع) و نگین آن برای قرن‌های متمادی منشأ تأثیرگذاری جهانی بوده و یحتمل به خاطر این میراث «گذشتگان» است که مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده است؛

۲.  زحمت بزرگانی در سال‌های بعد از شیخ بهائی برای حفظ میراث او و نظایر او، ارزشمند است؛ اما به ویژه بعد از مواجهه ما ایرانیان با دستاورد‌های جهان مدرنِ غربی «در دوره معاصر»، از جمله فناوری‌های ناظر به سفر، ساخت وساز، اسکان زائر،  ساختار‌های اقتصادی و فرهنگی و هنری معاصر نظیر سینما، روزنامه، فضای مجازی و صد‌ها مصداق دیگر، در عین حال که امکان‌های عدیده‌ای پیشِ روی ما قرار داده است تا بتوانیم از آن‌ها درراستای ترویج گسترده و تبلیغ جهانیِ معارف اهل بیت (ع) بهره ببریم، اما مخاطراتی را نیز برای ما در پی داشته است؛

۳. متأسفانه با رواج یک درک خام اندیشانه و ساده لوحانه از خنثی بودنِ دستاورد‌های مدرنیته غربی، ما به جای تلاش برای تصرف و تسخیر آن‌ها در ذیل فرهنگِ دینی مان، آن‌ها را بدون هیچ تغییر درخورتوجهی در خدمت تخریب میراث گذشتگان قرار داده ایم. اگر شیخ بهائی یا معماران گوهرشاد، ریاضیات و هنر و معماری گذشته را با امکانات محدود آن زمان، در خدمت این بارگاه ملکوتی قرار می‌دادند و توانستند میراثی بیش از پانصد سال برای ما باقی بگذارند، آیا ما با این امکانات «جهانی»، باید دلخوش به ترویج معارف رضوی در سطح ایران یا حداکثر جهان تشیع باشیم و مسئولیتی در قبال تحولات «جهانی» معاصر، در اقصی نقاط جهان نداریم؟

آیا ما می‌توانیم مدعی باشیم که آنچه از دستاورد‌های انسان معاصر اعم از تکنولوژی، معماری، سینما و فضای مجازی، روابط اجتماعی-اقتصادی-سیاسی، امنیت، روابط فرهنگی میان‌ملت‌ها، کسب کرده و می‌کنیم را به‌گونه‌ای در خدمت این بارگاه و شهر قرار داده‌ایم که پیام اهل بیت (ع) در سطح جهانی منتشر و تاثیرگذار باشد؟ حتی قدری صریح‌تر، آیا ما با ساخت هتل‌ها، پاساژ‌ها و به‌کارگیری معماری بی‌تناسب با فرهنگ دینی و نگاه سوداگرانه‌ای که در مشهد ساری و جاری است، نقشی جز تخریب میراث گذشتگان داشته‌ایم؟ آیا میزان گسترش مراکز فرهنگی در مشهد، به‌قدری هست که مفید معنای پایتخت فرهنگی جهان اسلام باشد؟ سفرۀ پهن‌شدۀ گذشتگان تا چه زمانی ذائقۀ مصرف‌گرای ما را تامین می‌کند و آیا ما مسئولیتی در قبال این مصرفِ فرهنگی-تاریخی و میراث‌مان برای آیندگان نداریم؟ آیا اقدامات ما در مشهد، به‌نحوی هست که برای آیندگانِ ۲۰۰ سال آینده، میراث فرهنگی و معنوی خاصی از دورۀ جمهوری اسلامی باقی گذاشته باشیم؟

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->