شورمان را با شعور همراه کنیم

اکنون شرایط ما چه فرقی با جنگ می‌کند؟ هر روز تلفات می‌دهیم، پس اکنون درحال جنگ هستیم، اما دشمن ما نامرئی است؛ دشمن ما ویروسی صغیر و خطیر است. جنگ نیز مجموعه قواعدی دارد. باید به آن‌ها عمل کنیم تا با تلفات کمتری از آن بگذریم. نمی‌توانیم هرکدام‌مان خودسرانه عمل کنیم. این جنگ یک اتاق جنگ دارد که آن ستاد ملی مبارزه با کروناست. ما همه سرباز هستیم و باید به دستورات این اتاق جنگ عمل کنیم. مقام معظم رهبری نیز به‌عنوان کسی که صحبت‌هایشان فصل‌الخطاب است و اختلاف‌ها را به وحدت می‌رساند، در سخنرانی روز عید قربان فرمودند: «در عزاداری ماه محرم و صفر باید تابع دستورات ستاد ملی کرونا باشیم.»، لذا باید موبه‌مو به دستورات این ستاد به‌عنوان یک واجب شرعی عمل کنیم. رعایت نکردن این دستورات، موجب تلفات بیشتر می‌شود، بنابراین کسانی که رعایت نکنند، مدیون خواهند بود و باید در قیامت پاسخ‌گو باشند.

بانیان برگزاری هیئات و مجالس عزاداری، اگر بناست مجلس برگزار کنند، می‌توانند به‌طور چشمگیر از فضا‌های مجازی استفاده کنند. معتقدم می‌توان به این صورت، شکوه درخورملاحظه‌ای را به‌وجود آورد و جهان را به‌سمت شعائر دینی‌مان خیره کرد.

وقتی هم می‌خواهیم عزاداری را به‌صورت حضوری برگزار کنیم، باید تمام دستورات ستاد کرونا از فاصله‌گذاری اجتماعی تا استفاده از ماسک و فضای باز را رعایت کنیم. می‌توان از صحن مساجد و حسینیه‌ها، صحن حرم مطهر رضوی، پشت‌بام منازل و حتی خیابان‌ها، پارک‌ها و پیاده‌ر‌وها استفاده کرد، زیرا تاکید بر این است که به جهان ثابت کنیم که می‌توانیم تعظیم شعائر داشته باشیم؛ تعظیم شعائر ازجمله برپایی نماز و مجالس حسینی، مستحب موکد و بلکه واجب است، اما با رعایت دقیق دستورات ستاد ملی مبارزه با کرونا.

در چنین شرایطی، یک پیشنهاد این است افرادی که دچار بیماری زمینه‌ای هستند یا جزو گروه‌های پرخطرند، از برنامه‌های تلویزیون، رادیو و فضای مجازی استفاده کنند. یک پیشنهاد هم این است که مردم به‌جای اینکه به مراسم بزرگ و پرجمعیت هجوم ببرند تا پای صحبت‌های یک منبری یا مداح خاص بنشینند، از عزاداری‌های محلی و خانگی بهره ببرند؛ به این دلیل که ما می‌خواهیم تعظیم شعائر کنیم و استفاده از ظرفیت عزاداری‌های محلی و خانگی، تدبیر خوبی است. به‌عنوان یک منبری و مبلّغ دینی، هرسال مراسم محرم و روضه‌خوانی را در منزل خودم برگزار می‌کردم، اما امسال در جمع خانواده‌ام، مراسم را برگزار می‌کنم و به‌صورت زنده آن را در شبکه‌های مجازی قرار می‌دهم تا افرادی که سال‌های پیش به مجلس می‌آمدند، همان روضه را استفاده کنند. اگر سال‌های گذشته به‌دلیل محدودیت مکانی، ظرفیت محدودی دراختیار داشتیم، حالا صد‌ها و هزاران نفر می‌توانند از این مراسم فیض ببرند. می‌خواهم بگویم عزاداری در فضای مجازی هم شدنی است. ضمن اینکه باید مدت زمان مراسم کوتاه باشد و لزومی ندارد که در شرایط خطر، مراسم طولانی باشد.

حرف آخر اینکه شور حسینی مبتنی‌بر شعور حسینی است. ما شور بدون شعور و شعور بدون شور نداریم. در قرآن هم، فکر بدون ذکر و ذکر بدون فکر نداریم؛ یعنی این دو، دو بال یک پرنده هستند. باید شور را تعریف کنیم. بعضی فکر می‌کنند ازدحام جمعیت و فریاد و ناله‌هایی که از آن بلند می‌شود، شور حسینی است، درصورتی‌که در روایات آمده است: دو نوع گریه داریم؛ یکی وقتی است که چشم گریه می‌کند و دوم زمانی است که قلب گریه می‌کند. امسال در عزاداری ماه محرم و صفر ما علاوه‌بر چشم‌هایمان، قلب هایمان هم گریه می‌کند. یعنی امروز به حال مردم کره زمین، قلبمان نیز اشک می‌ریزد.

امسال از هرسال دیگری دل‌شکسته‌تر هستیم و خداوند نیز گفته است که من نزد دل‌های شکسته هستم. عزاداران حسینی از این نگران نباشند که امسال شور حسینی نداریم. اتفاقا امسال شوری خواهیم داشت که از قلب‌های شکسته، برخاسته است و خداوند به این شور معنادار نمره می‌دهد.