به‌وقت شادی، به‌افق معرفت

عید است این روزها، حواسمان هست؟ میلاد رسول رحمت را زمان به جشن نشسته است، زمین ما را آیا خبری هست؟ به درودیوار که نگاه می‌کنیم، سردند و ساکت. به آدم‌ها که می‌نگریم، همان حکایت درودیوار را دارند! سردند و ساکت.

یعنی همین شهر و مردمی که ۳ هفته پیش تابلو معرفتی بودند در عمل به «یحزنون لحزننا» که امام‌صادق (ع) می‌فرماید، امروز که نوبت «یفرحون لفرحنا» شده است، به فراموشی دچار شده‌اند. این ما هستیم و این درودیوار خانه ما و آن‌هم حسینیه‌ها و تکایایمان و این‌هم جای خالی ایستگاه‌های صلواتی که نیست. نیم ماجرا را گرفته‌ایم و چنان هم پررنگ گرفته‌ایم که جایی برای نیم دوم نمی‌ماند.

حال آنکه حضرت امام‌صادق (ع) که عید میلاد هم‌زمان او و حضرت رسول اعظم (ص) را در پیش داریم، در آن حدیث معروف که همه‌مان بار‌ها خوانده و شنیده‌ایم، می‌فرماید: «شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا و عجنوا بماء ولایتنا یحزنون لحزننا و یفرحون لفرحنا/ شیعیان ما از بقیه خمیرمایه اولیه آفریش ما آفریده شده‌اند؛

ولایت ما در سرشت آنان عجین شده است و آنان با ناراحتی ما ناراحت و با خوشی ما خوشحال‌اند.» بله، ما با ناراحتی آنان، بجا و بحق و تمام‌ساحتی، به عزا می‌نشینیم. در سوگشان نیز جان و جامعه ما ماتم‌سرا می‌شود که باید هم بشود، اما یک از صد آنچه باید در شادمانی‌شان مایه بگذاریم، دریغ می‌کنیم.

کجا سراغ داریم که برای مناسبتی شادمانه دهه بگیریم؟ دهه پیشکش؛ چقدر به‌روز در اعیاد میدان‌داری می‌کنیم؟ مجالس شادمانی‌خوانی معرفتی در خانه چند درصد از مردم جامعه برگزار می‌شود؟ چه کسری از یک درصد در اعیاد «شادپوشی» می‌کنند؟ واقعا آیا ما به این روایت حضرت صادق (ع) که مانیفست زیست مؤمنانه است، یک‌بار هم توجه کرده‌ایم؟ نه، اگر تأمل می‌کردیم، باید در جشن‌ها هم میدان معرفت طراحی می‌کردیم و با شیرین‌کردن کام مردم، آنان را با سویه دیگر نگاه مذهبی آشنا می‌کردیم. چه می‌شود اگر حضرات علما در این ساحت نورانی پرچم‌دار می‌شدند؟

خطیبان از فرهنگ شادی دینی می‌گفتند و قلم‌داران می‌نوشتند و حضرات امامان خطبه‌شان را به مهندسی شادی دینی که از گناه خالی است، اختصاص می‌دادند؟ بله، در این هفته قطعا بسیاری سخن خواهند گفت، اما در ستایش وحدت و تبیین ضرورت آن.

خواهند نوشت، اما باز به‌سبک تاریخی از تولد پیامبر اکرم (ص) و امام‌صادق (ع). اما آیا بزرگان به «یفرحون لفرحنا» هم عنایت خواهند فرمود و مردمان را به شادی به‌عنوان یکی از ضرورت‌های اولویت‌دار زندگی توجه خواهند داد؟ آیا متولیان شهر و هیئت‌های محترم مذهبی که حق مطلب را در فصل سوگ ادا می‌کنند، در این فصل به شهرآرایی فکر خواهند کرد؟

اگر بخواهیم این پرسش‌ها را با عملکرد پیشینمان پاسخ دهیم، جواب منفی خواهد بود. خدا کند برای این پرسش‌ها در آینده پاسخ بیابیم. باری، ما در فضای امن‌وامان، خموده برجاییم، اما جالب است که یمنی‌ها باوجود جنگ سختی که دارند و روز‌های خون‌باری که به شب می‌رسانند، در این روز‌ها در عید میلاد رسول‌خدا (ص) به شادمانی برمی‌خیزند تا «یفرحون لفرحنا» را تحقق بخشند. فکر می‌کنم باید نگاه نو کنیم و این روایت راهبری امام‌صادق (ع) را از نو بخوانیم. چنین‌باد، ان‌شاءا...