چند درس از یک ازدواج نورانی

در سالروز ازدواج مولای عالم، امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت زهرا (س)، علاوه‌بر برپا کردن مجالس سرور و شادی، باید دید که ازدواج‌های ما چقدر به مراسم ازدواج آن‌ها شباهت دارد و درواقع چقدر سعی کرده‌ایم پیرو و شیعه آن نور‌های قدسی باشیم و زندگی خودمان را شبیه آن‌ها بسازیم. در سالروز ازدواج حضرت زهرا (س) و امیرالمؤمنین، باید مرور کنیم که چه نکات درس‌آموزی را از این پیوند نورانی و آنچه در تواریخ از آن برای ما نوشته‌اند، می‌توانیم به دل و جان بگیریم و در جهت اصلاح و سعادت خویش به‌کار ببندیم.

یکی از فرهنگ‌هایی که گاهی خانواده‌های مذهبی به‌اشتباه دچار آن می‌شوند، فرهنگ استخاره است، درحالی‌که تا وقتی تحقیق و مشورت نکرده‌ایم، اصلا جایی برای استخاره وجود ندارد. در مرحله بعد هم وقتی تمام صفات خوب در فردی وجود دارد، جایی برای استخاره نمی‌ماند.

نکته نهایی در این باب آن است که معنای استخاره، طلب خیر کردن از خداوند است؛ یعنی وقتی شما تمام کار‌ها و تحقیقات را کردی و انتخابت را انجام دادی، آنجا دو رکعت نماز به‌عنوان استخاره می‌خوانی و در آن از خداوند بزرگ برای خودت و زندگی خودت طلب خیر می‌کنی.

امام‌على (ع) براى حضور در مراسم خواستگارى، ابتدا وضو ساختند، سپس غسل کردند و بهترین لباس خود را پوشیدند، بعد از آن دو رکعت نماز گزاردند و آن‌گاه براى خواستگارى، نزد پیامبر خدا (ص) رفتند.

درس بعدی برای دخترانی است که می‌خواهند پیرو حضرت زهرا (س) باشند. آن‌ها باید بدانند که مادیات مهم است. اینکه مردی اهل کار باشد و شغل داشته باشد، مهم است، اما همه‌چیز نیست. اگر شخصی به خدا تعهد نداشته باشد و مؤمن نباشد، ابدا به او نمی‌توان اتکا کرد و این یعنی اولویت ما در انتخاب فرد مناسب ازدواج، باید ایمان و معنویت باشد و به اولویت‌های بعدی در مراتب بعد فکر کنیم.

خواستگاران حضرت فاطمه (س) معمولا از افراد سرشناس یا داراى ثروت و مکنت بودند. ابوبکر و عمر جزو نخستین خواستگاران بودند. عبدالرحمان‌بن‌عوف نیز با پیشنهاد مهریه‌اى کلان به خواستگارى آمده بود، ولى پیامبر اکرم (ص) و حضرت فاطمه (س) به خواستگاران پاسخ رد دادند؛ زیرا در انتخاب همسر، آنچه در درجه اول اهمیت قرار دارد، ارزش‌هاى معنوى است، نه مادیات و مظاهر مادی.

درس بعدی، واسطه شدن برای پیوند دادن دو نفر به یکدیگر است؛ موضوعی که همیشه پسندیده و محل توجه اولیای دین بوده است. پیشنهاد اقدام براى خواستگارى حضرت فاطمه‌زهرا (س) را برخى اصحاب پیامبر (ص) به امیرالمؤمنین (ع) دادند. در ادامه مسیر نیز، ام‌ایمن نقشى اساسى در برقرارى ارتباط، تسهیل ازدواج و مراسم عروسى داشت؛ رسمی که در همه دوره‌ها، اقدامى شایسته و پسندیده محسوب مى‌شود.

درس دیگر، اهمیت نظر پسر و دختر در ازدواج است که نباید خانواده‌ها نظر خودشان را به فرزندانشان تحمیل کنند؛ هرچند از نظر آن‌ها خیر باشد.

پیامبر اکرم (ص) برخلاف عرف جامعه آن روزگار که مشورت با دختران را ناپسند مى‌شمرد، درباره همه خواستگاران، نخست با حضرت فاطمه (س) مشورت مى‌کردند و قبل از آن نظرى نمی‌دادند.

در خواستگارى امیرالمؤمنین (ع) نیز اگرچه پیامبر (ص) با رویى گشاده از ایشان استقبال کردند و شایستگى‌شان را ستودند، پاسخ درخواست ازدواج را به نظرخواهى از حضرت فاطمه (س) منوط ساختند.

در ادامه همین نکته باید بگوییم که گرچه دختر باید درمورد همسر خود نظر بدهد و او را انتخاب کند، اما یکی از گوهر‌های بزرگ اخلاقی برای زن، حیاست که در همین موارد هم باید به این عنصر بااهمیت توجه کند.

درباره حضرت زهرا (س) نوشته‌اند آن‌گاه که پیامبر (ص) خواسته خواستگاران را با ایشان درمیان مى‌نهادند، حضرت بدون کلام و تنها با رفتارشان به پیامبر پاسخ مى‌دادند. درباره خواستگاران قبلى، ایشان روى برمى‌گرداندند و مخالفت خویش را ابراز مى‌کردند، ولى آن‌گاه که جریان خواستگارى امیرالمؤمنین را شنیدند، سر به زیر انداختند و سکوت اختیار کردند.

پیامبر (ص) با تقدیر از شایستگى حیاى دخترانه حضرت فاطمه (س) فرمودند: «ا... اکبر! سکوت او نشانه پذیرفتن اوست» و بدین‌گونه زیبایى سکوت و حیاى زنانه را ستودند.

امیدواریم به شادی و برکت این ازدواج نورانی، خداوند شادی و برکت را در زندگی‌های ما جاری سازد و بتوانیم از پیروان واقعی اهل‌بیت (ع) باشیم. ان‌شاءا...!