برکات نماز اول وقت

نماز عمود دین ماست و عبادتی است که درباره آن توصیه‌های فراوان شده است، اما در مباحث مربوط‌به نماز، یکی از سرفصل‌های مهم، نماز اول وقت است؛ اینکه شخص مسلمان برای نماز خود اهمیت قائل باشد و اقامه آن را از اولویت‌های زندگی خویش بداند و در اول وقت، آن را اقامه کند.

امام‌صادق (ع) ملاک تشخیص شیعیان را در چند صفت مهم خلاصه کرده، می‌فرمایند: «إِمْتَحِنُوا شِیْعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِیْتِ الصَّلاه کَیْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَیْهَا و إِلَى أَسْرَارِنا کَیْفَ حِفْظُهُمْ لَهَا عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَى أَمْوَالِهِمْ کَیْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لاِخْوَانِهِمْ فِیْها؛ شیعیانِ ما را به اوقات نماز امتحان کنید که چگونه به آن اهمیت مى‌دهند و اینکه چگونه اسرار و مقامات ما را در نزد دشمنان، بازگو نمى‌کنند و همچنین با اموالشان، امتحان کنید که چگونه به دیگر برادرانشان کمک مى‌کنند (خصال‏، ج یک، ص۱۰۳).

یکی از نشانه‌های مهم شیعیان واقعی، رعایت اوقات نماز است که همین موضوع برای آن‌ها گشایش ایجاد می‌کند و برکت زندگی‌شان می‌شود. در بیان علما آمده است که «نماز اول وقت، هم نماز است و هم تعظیم خدا. نماز آخر وقت، نماز هست، اما سبک شمردن خداست».

امام‌خمینی (ره) در روز‌های آخر عمرشان می‎خواستند بخوابند، به یکی از نزدیکانشان فرمودند: «اگر خوابیدم، برای اول وقت نماز، صدایم بزن». گفتم: چشم؛ دیدم اول وقت شد و امام خوابیده‎اند. حیفم آمد صدایشان بزنم -عمل جراحی [کرده بودند]و سُرم به دست [داشتند]- گفتم صدایشان نزنم، بهتر است.

چنددقیقه ای از اذان گذشت و امام، چشم‌هایشان را باز کردند. گفتند: وقت شده؟ گفتم: بله. امام فرمودند: چرا صدایم نزدی؟ گفتم: ۱۰ دقیقه بیشتر وقت نگذشته است. گفتند: مگر من به شما نگفتم؟ امام سپس فرزندشان را صدا زدند که «احمد بیا». فرمودند: ناراحتم، از اول عمرم تا حالا نمازم را اول وقت خوانده‎ام، چرا الان که پایم لب‎ گور است، ۱۰ دقیقه تأخیر افتد؟»

همچنین در مطالبی که از علما و بزرگان نقل شده، ماجرا‌های عجیبی از برکات نماز اول وقت روایت شده است. خاطره زیبایی از شهید بزرگوار، عباس بابایی، نقل شده است که بسیار زیباست. این شهید بزرگوار می‌گوید: «خلبان شدن من هم عنایت خدا بود. قرار بود بعد از پایان دوره در کشور آمریکا، مصاحبه نهایی را یک ژنرال آمریکایی با من انجام دهد.

تمام تلاش‌های این دو سال، بستگی به همین مصاحبه داشت. وقتی وارد اتاق او شدم، از من پرسش‌هایی کرد و من پاسخ دادم. بعد از چند دقیقه، فردی وارد اتاق شد و ژنرال با او رفت و من باید در اتاق، منتظر او می‌ماندم. به ساعتم نگاه کردم، وقت نماز ظهر بود. با خودم گفتم کاش در اینجا نبودم و می‌توانستم نماز را اول وقت بخوانم.

ازطرفی ممکن بود نماز خواندن من در آنجا، باعث دردسر شود، ولی با خودم گفتم هرچه بادا باد! هیچ‌کاری مهم‌تر از نماز نیست. در گوشه‌ای از اتاق، روزنامه‌ای پهن کردم و مشغول نماز شدم. در همین لحظه ژنرال وارد اتاق شد، ولی من با توکل بر خدا نماز را ادامه دادم. نماز که تمام شد، از ژنرال عذرخواهی کردم و درباره نماز برای او توضیح دادم. او هم لبخندی زد و پرونده‌ام را امضا کرد و پایان دوره‌ام را تبریک گفت. آن روز موفقیت خود را در توجه کردن به نماز اول وقت، آن‌هم در شرایط حساسی مثل آنجا دیدم».

در جملات آیت ا... بهجت نقل شده است که هرکه نماز اول وقت بخواند، به مقامات عالیه می‌رسد. از ایشان پرسیدند: منظور شما این است که نماز با حضور قلب این اثر را می‌گذارد؟ گفتند: «نه؛ صرف خواندن نماز اول وقت و رعایت اوقات نماز، این اثر را دارد».

از خداوند بزرگ می‌خواهیم که ما و خانواده ما را از اقامه‌کنندگان نماز قرار دهد و برکات نماز اول وقت را شامل حالمان کند. ان‌شاءا...!