میدان مغناطیسی اربعین!

یک نوع رها شدگی است در اربعین. همه در گذر از عناوین اسمی، رسم عاشقی در پیش می گیرند. هرکس بار خود را برمی دارد و حتی برای برداشتن سنگینی از بار دیگری هم کمک می کند.

بالاترین مقام هم" کیف کش" ندارد در این وادی. خودش بار خویش به دوش می کشد. گزارش های تصویری در سال های متمادی این را گواهی می دهد که مسئولان هم  درست مثل دیگران به "مشایه" می پردازند...

به زبانی دیگر می توان گفت، شبیه قیامت است اربعین. هرکس کوله خویش بر پشت می گیرد. آنان را که توان بیشتری است دست دیگران را می گیرند. یک نوع شفاعت را به یاد می آورد. مگر نه این که در قیامت هم توانگران معرفی از اولیا تا صلحا و شهدا به شفاعت، دست افتادگان را می گیرند؟ خب، در راهپیمایی اربعین هم شاهد رفتاری چنین هستیم.

کارکرد اربعین فقط قیامت نمایی نیست که در حوزه های مختلف داری تعریف متفاوت هم هست. از جمله در حوزه سیاسی- راهبردی تعریف وی کی پدیا را به واقع نزدیک می بینیم که می نویسد:" پیاده‌روی اربعین آیین و گردهمایی دینی است که از سوی مسلمانان شیعه و به‌صورت پیاده‌روی از مسیرهای منتهی به کربلا برای زیارت و جمع شدن همه آنها در چهلمین روز کشته{شهادت} شدن{امام} حسین بن علی سومین امام شیعیان در نبرد کربلا انجام می‌شود.

این مراسم یکی از بزرگ‌ترین اجتماعات مسالمت‌آمیز جهان خوانده شده و از سال ۲۰۱۴ به بزرگ‌ترین پیاده‌روی (پیمایش) و گردهمایی عمومی سالانه در جهان تبدیل شده‌است." این تبیین دقیقا یکی از هدف گذاری ها برای این پیمایش است. همان که در کلام معیار رهبر فرزانه انقلاب، ذیل مفهوم بلند و حماسی " وَ اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة" تعریف می شود به این عبارت راهنما که،" راه‌پیمایی اربعین قوّت اسلام است، قوّت حقیقت است، قوّت جبهه‌ی مقاومت اسلامی است که این ‌جور اجتماع عظیم میلیونی راه می‌افتند به سمت کربلا، به سمت حسین، به سمت قلّه و اوج افتخار فداکاری و شهادت که همه‌ی آزادگان عالم باید از او درس بگیرند." بله، درس باید گرفت.

اولین درس آموزان هم خود ما باید باشیم که "مشایه" را به مشی در صراط مستقیم حسین علیه السلام ارتقا دهیم. جز این باشد، مشایه و قدم برداشتن در راه کربلا نه تنها ما را به امام نمی رساند که به هر قدم برداشتن، دورتر هم می شویم. اربعین، همه نیروهای گریز از مرکز را مهار و بازگشت به مرکز را تسهیل می کند.

مثل مغناطیس است که همجنس ها را جمع و وصل می کند به خود. این هم اقتضا می کند تا از جنس امامت شویم تا حسین(ع) ما را به خود بکشد. شاید حس رها شدگی در راهپیمایی اربعین هم در همین باشد. در این که زودتر جذب میدانِ مغناطیسی امام حسین(ع) شویم.....