عصر شعر غزه در حوزه هنری انقلاب اسلامی هنری خراسان رضوی برگزار شد ویدئو | درخواست مجید واشقانی از بهاره رهنما برای کمک به اتحاد ایران واکنش بازیگر معروف هالیوودی به جنایات رژیم صهیونیستی در غزه + عکس نمایشگاه آثار شهیده «منصوره عالیخانی» در بوسنی و هرزگوین + عکس جایگزین فیلم «پیرپسر» مشخص شد | «سینما متروپل» به زودی اکران می‌شود نگاهی به قسمت هفتم و هشتم سریال «اجل معلق» | بار سریال بر دوش «بهزاد خلج» برگزاری آیین اهدای جایزه «کتاب اربعین» | پویشی برای معرفی آثار مرتبط با اربعین حسینی تصویری جدید از تتوهای سر محسن چاوشی + عکس جایگزین سریال «مختارنامه» مشخص شد + زمان پخش رویداد ملی «ایران برنده بازی» به بیش از ۷ میلیون مخاطب رسید انتقاد تند بازیگر «بازی تاج‌وتخت» از سکوت هالیوود در برابر کشتار در غزه ابوالفضل پورعرب با فیلمی جدید به سینما می‌‎آید ششمین جلد «چهره‌های موسیقی ایران معاصر» منتشر شد | کتابی برای معرفی مفاخر موسیقی ایران «ثریا» از ایروان روی آنتن زنده شبکه یک می‌رود ساختار مدیریتی موسیقی کشور با حضور مسئولین بررسی شد نمایشگاه آثار چیدمان تجسمی و حجم «نویز سفید» در نگارخانه آسمان مشهد رشد خوش نویسی در توسعه و ترویج مهارت هاست آموزش داستان نویسی | نقطه چین های سرنوشت (بخش دوم) درباره «جستار سیاسی» با نگاهی به آثاری از جرج اورول و هرتا مولر | جمع بی طرفی و جامع نگری
سرخط خبرها

چرا در نیم‌قرن اخیر شاهکاری در مجسمه‌سازی نداشتیم؟

  • کد خبر: ۷۰۸۵۱
  • ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۱:۲۶
چرا در نیم‌قرن اخیر شاهکاری در مجسمه‌سازی نداشتیم؟
در نیم قرن گذشته شاهد خلق آثار ارزنده و فاخر در گرایش‌های مختلف مجسمه‌سازی توسط هنرمندان مجسمه ساز بودیم. اما اینکه تعداد آثار فاخر به نسبت حجم زیاد آثار خلق شده در این سال‌ها چندان چشمگیر نیست دلایل مختلفی دارد که از آن جمله می‌توان به سیاست‌های نادرست حاکم بر جریان ساخت سفارش مجسمه‌های شهری اشاره کرد.

امیری | شهرآرانیوز، اینکه چرا پس از دوره ابوالحسن‌خان صدیقی در مجسمه‌سازی شاهکار نداریم، به چرخه ناسالمی برمی‌گردد که رضا قره‌باغی، عضو هیئت‌علمی گروه مجسمه‌سازی دانشکده هنر دانشگاه نیشابور، به آن اشاره می‌کند. چرخه‌ای که باعث شده است در دهه‌های گذشته نتوانیم اثری را در شهر خود بیابیم که بتوانیم کنار آن‌ها بایستیم، گردن بکشیم و به دنیا بگوییم این مجسمه شهر ماست.


رضا قره‌باغی می‌گوید: طرح این سوال که «چرا در نیم قرن اخیر شاهکاری در مجسمه‌سازی نداریم» جای بحث دارد.

به گفته او در نیم قرن گذشته شاهد خلق آثار ارزنده و فاخر در گرایش‌های مختلف مجسمه‌سازی توسط هنرمندان مجسمه ساز بودیم. این درحالی است که شرایط برای کار مجسمه‌سازان چندان هم مطلوب نبوده است. اما اینکه تعداد آثار فاخر به نسبت حجم زیاد آثار خلق شده در این سال‌ها چندان چشمگیر نیست دلایل مختلفی دارد که از آن جمله می‌توان به سیاست‌های نادرست حاکم بر جریان ساخت سفارش مجسمه‌های شهری اشاره کرد.

در گذشته با رویکرد حرفه‌ای روبرو بودیم

عضو هیئت‌علمی گروه مجسمه‌سازی دانشکده هنر دانشگاه نیشابور معتقد است اگر بخواهیم درباره مقطعی از تاریخ مجسمه سازی کشور، به طور مثال زمانی که استاد ابولحسن‌خان صدیقی کار می‌کرد صحبت کنیم، با یک رویکرد و برخورد حرفه‌ای، صادقانه و احترام‌آمیز در تمامی ابعاد و روابط بین سفارش دهنده و هنرمند مواجه می‌شویم. برخوردی که نتیجه و حاصل آن آثار شایسته و در خور فضای فرهنگی و هنری است.

به گفته این استاد دانشگاه، هنگامی که مجسمه فردوسی برای ساخت و نصب در میدان فردوسی تهران و مجموعه توس مشهد مطرح می‌شود، هنرمند(ابولحسن صدیقی) به ایتالیا می‌رود و در کنار دستیاران مجسمه‌ساز ایتالیایی به کار می‌پردازند و مجسمه همانجا ریخته‌گری و تبدیل به برنز می‌شود سپس از آنجا به ایران ارسال می‌شود و بر روی یک پایه زیبا از سنگ که توسط استاد سیحون طراحی شده است مستقر می‌شود.

به گفته قره‌باغی در تمامی آنچه که اتفاق افتاده است ارزشگذاری و احترام به اثر هنری مشاهده می‌شود.

او ادامه می‌دهد: حال اگر بخواهیم برخورد با کار مجسمه‌سازان را در آن دوره با شرایط حاضر مقایسه‌ کنیم، فاصله زیادی مشاهده می‌شود.

به گفته او سفارش دهنده آثار مجسمه  شهری عمدتا نهاد شهرداری است که با صرف هزینه و بودجه اندک و با در نظر گرفتن حداقل زمان برای ساخت با هنرمند مجسمه ساز روبرو می‌شود. همین امر باعث می شود که کم کم مجسمه‌سازان حرفه‌ای و شایسته در پروژه‌های ملی و فاخر از میدان رقابت خارج می‌شوند. در نتیجه افراد بی‌تجربه و بدون ظرفت‌های لازم هنری جایگزین هنرمندان حرفه‌ای می‌شوند.

وقتی ساخت مجسمه با نازل‌ترین ماده انجام می‌شود

قره‌باغی در بخشی دیگر از صحبت‌هایش به ماده ساخت مجسمه اشاره می‌کند و می‌گوید که در گذشته از بهترین مواد مثل برنز و سنگ برای ساخت مجسمه استفاده می‌شده اما الان به دلیل سرمایه‌گذاری پایین این ماده تغییر کرده است: به علت اعتبار و بودجه اندکی که برای ساخت این آثار در نظر گرفته می‌شود، ماده ساخت مجسمه‌ها به سمت نازل‌ترین نوع یعنی فایبرگلاس و کامپوزیت‌ها سوق داده می‌‌شوند.

او معتقد است برای اصلاح این وضعیت که ماحصل چندیدن دهه سیاست نادرست در مدیریت هنر شهری است، هر چه زودتر باید اقدام کرد زیرا فرصت‌ها از دست می‌روند و عمر مفید فعالیت‌ هنرمندان صاحب امضا و حرفه‌ای که در اصل سرمایه‌های هنری کشور هستند کوتاه است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->