پیامد‌های نبود تمرکز در تصمیم گیری!

در بند شانزدهم چرخش‌های تحول آفرین چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت، «افزایش اختیارات مدیران صف به جای تمرکز در تصمیم گیری در رده‌های ستادی» بیان شده است. مدیریت شهری امروز با پیچیدگی فراوان فرایند‌ها و گستردگی خدمات روبه روست. در سال‌های گذشته دامنه اختیارات مدیران شهری بسیار افزایش یافته است، اما ۲ مسئله مهم وجود دارد که مدیریت شهری را تا رسیدن به عملکرد مطلوب با چالش‌های فراوانی روبه رو کرده است:

اول اینکه با وجود همه اختیاراتی که به شهرداری‌ها واگذار شده است، تا رسیدن به مدیریت واحد شهری فاصله زیادی داریم. تا زمانی هم که این اتفاق رخ ندهد، بسیاری از امور گرفتار موازی کاری یا ناهماهنگی خواهد شد. به بیان دیگر، عرصه‌های گسترده‌ای وجود دارد که مسئولیت آن نوشته یا نانوشته برعهده مدیریت شهری است، ولی اختیارات تصمیم گیری آن با نهاد دیگری است.

دوم هم بحث اعتبارات است. به هرحال، مسئولیت باید با اختیارات و امکانات هماهنگ باشد. در ارتباط با درآمد‌های شهری در سال‌های گذشته هم خلأ‌های قانونی فراوانی وجود دارد؛ دولت‌ها معمولا در پرداخت بدهی هایشان به شهرداری‌ها یا پرداخت حقوق قانونی آن‌ها کم کاری فراوانی کرد ه اند و از سویی ردیف‌های مهم درآمدی وجود دارد که هنوز به دلایلی عملیاتی نشده است.

این درحالی است که شهرداری‌های کلان شهر‌ها عرصه‌های اجرایی بسیار گسترده با تکثر، تنوع و پیچیدگی فراوان پیش رو دارند که می‌بایست برای رتق وفتق آن تلاش کنند. ازهمین رو سازمان دهی و تفکیک دوایر سازمانی در شهرداری‌ها به گونه‌ای انجام شده است که معاونت ها، ادارات کل، مناطق و سازمان‌های متعددی شکل گرفته اند که در پهنای جغرافیایی شهر فعالیت می‌کنند و به خدمت رسانی مشغول اند.

اگر قرار باشد در عین پراکندگی جغرافیایی و تنوع و تکثری که در نحوه و جنس خدمات وجود دارد، اختیارات مدیران صفی محدود باشد، روند امور با کندی روبه رو و از کیفیت آن کاسته خواهد شد؛ بنابراین ضروری است با ترسیم روند‌های قانونی و تفویض اختیارات حداکثری در صف مدیریت، هم آن‌ها را در ارائه مطلوب و بهنگام خدمات یاری کرد و هم زمان بیشتری برای مدیران ستادی برای فکر، برنامه و امور راهبردی به وجود آورد.

امری که مقرر است با چرخش تحول آفرین در دوره ششم شورای اسلامی شهر بدان توجه ویژه‌ای شود و بدین ترتیب، زمینه کیفی سازی هرچه بیشتر خدمات و چابکی و چالاکی سازمانی فراهم شود. علاوه بر این، چنین رویکردی انگیزه کارکنان را افزایش خواهد داد و زمینه بروز استعداد‌ها و صلاحیت‌های آن‌ها و بهره مندی از علایق و سلایق متنوع را ایجاد می‌کند.